Sztuka bonsai wywodzi się z Chin, mimo iż obecnie kojarzona jest głównie z Japonią. Polega ona na miniaturyzowaniu drzew lub krzewów w odpowiednio w tym celu dobranych, płaskich pojemnikach. Efekt ten jest uzyskiwany poprzez odpowiednie przycinanie, specyficzną pielęgnacje, czy też drutowanie w celu uzyskania pożądanego kształtu. Dużą rolę gra owo “spłycenie” systemu korzeniowego poprzez hodowanie w niezbyt głębokich donicach. W Chinach sztukę tą określa się jako penjing, natomiast w kraju kwitnącej wiśni, słowo bonsai można rozumieć dosłownie jako “karłowate drzewo w naczyniu”. Drzewko bonsai jest bardzo oryginalnym i efektownym rozwiązaniem estetycznym. Jeśli chodzi o cenę, nie jest ona zbyt wygórowana. Początkującym hodowcom nie poleca się samodzielnego uprawiania bonsai od nasionka, gdyż wymaga to pewnej wiedzy i praktyki. Zdecydowanie lepiej jest kupić już wyrośnięte i ukształtowane drzewko. Trzeba zaznaczyć, że rośliny takie mają to do siebie, iż są bardzo kapryśne. W zależności od gatunku, należy zapewnić im odpowiednią temperaturę, stopień nasłonecznienia, tudzież wilgotności ziemi w pojemniku. Na pierwszy rzut dobrym wyborem jest fikus benjamin czy podokarp wielkolistny (zastrzalin), lecz warto samemu zapoznać się z wymaganiami różnorakich gatunków, by wybrać odpowiedni. Lepiej nie kupować bonsai w supermarketach, są one bowiem często zaniedbane i uprawiane w nieodpowiedniej ziemi, ubogiej w składniki mineralne. Prawidłowo pielęgnowane drzewka cieszą oko, a ich widok poprawia hodowcom humor. Dodają one pewnego kunsztu pomieszczeniom, w których przebywają. Nie lubią przekładania z miejsca na miejsce do tego stopnia, że niektóre mogą nawet… zrzucić liście. To samo robią w przypadku złego zajmowania się nimi, jest to rodzaj “sprzeciwu”. Na szczęście, mniej wymagające gatunki wybaczają człowiekowi drobne błędy. Podsumowując, są to bardzo oryginalne i ciekawe rośliny. Sztuka bonsai to intrygujący, piękny świat. Lecz zrozumienie go wymaga ogromnej cierpliwości…
